Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 15/12/2008


Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου 2008 ταξίδεψε σαν είδηση μέσα από sms, blogs , κτλ σε όλη την Ελλάδα. Ας δούμε σε ποιά Ελλάδα ταξίδεψε ένα τόσο εξοργιστικό γεγονός. Στην Ελλάδα της εξωστρακισμένης δημοκρατίας λόγω της αποκλίνουσας συμπεριφοράς των πολιτικών , στην Ελλάδα που έχει θρηνήσει παρόμοιους θανάτους όπως του Τεμπονέρα , Πέτρουλα , Λαμπράκη , Καλτεζά, Κανελλοπούλουμπορεί άλλες συνθήκες και λόγοι να οδήγησαν στην δολοφονία τους αλλά δεν παυεί να είναι το ίδιο άδικη με αυτή του Αλέξη. Υπάρχει άρα μακρά ιστορία δράσης του παρακράτους , αυτών των τραμπούκων , των άχρηστων και ακόμα περισσότερο επικίνδυνων για την κοινωνία ατόμων . Επίσης  το τραγικό γεγονός ήρθε να προστεθεί και να προσθέσει οργή και θυμό σε μια χρονική στιγμή όπου η κοινωνία παρακολουθεί την κυβέρνηση να διανύει το 45ο σκάνδαλο το οποίο έπληξε και άλλον ένα θεσμό ,αυτόν της εκκλησίας. Έχουμε λοιπόν μια νεολαία που απαξιώνεται καθημερινά σε καφετέριες, δουλεύει ωράρια άγνωστα για την γενιά του πολυτεχνείου και ανταμοίβεται με μισθούς 300-500-700 ευρώ, για να μην αναφερθώ στην ασφάλιση που έχει καταντήσει προνόμοιο εδώ και αρκετά χρόνια. Άραγε πόσοι από τους πολιτικούς μας έχουν ένσημα πριν γίνουν βουλευτές. Ο νέος λοιπόν που επιβιώνει κάτω από αυτές τις συνθήκες βλέπει καθημερινά μια ανυπόλυπτη κοινωνία στην οποία η ανικανότητα επιβραβευέται και την ίδια στιγμή του ζητείται να πάρει πρωτοβουλίες, αντικρίζει μια κατάσταση στην οποία βασιλεύει η ατιμωρισία και η αξία καθενός υπολογίζεται όχι βάση προσωπικών ικανοτήτων αλλά βάση προσωπικών σχέσεων. Ο νέος μαθητής-φοιτητής αντιμετωπίζει μια ζωή που αδειάζει από νοήματα, όνειρα , φιλοδοξίες και μια κοινωνία που κρύβει το κένο της πίσω από τις αστραφτερές βιτρίνες. Η νέα γενιά βλέπει τα συνδικάτα να παλευούν για 1 ευρώ αύξηση και 300 βουλευτές που θα έπρεπε να υπηρετούν τον λαό ως υπάλληλοι των συμφερόντων του, να αφεντεύουν , να λειτουργούν τους δημοσιους πόρους και την εξουσία ως φέουδες. Η δολοφονία των ονείρων μας , των ελπίδων μας , της δημοκρατίας και των θεσμών προηγήθηκαν της δολοφονίας του Αλέξη αλλά ήταν το ίδιο άδικες για εμάς τη νέα γενιά. Για εμάς το μέλλον.

Σχετικά με τις αντιδράσεις που έλαβαν μέρος σχεδόν σε όλα , μικρά και μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Ακούστηκαν πολλά μεταξύ τους επιδοκιμασίες και αποδοκιμασιές κάθε λογής, δεν θα κρίνω σε καμία περίπτωση τις απόψεις, θα σχολιάσω μόνο το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των σχολιαστών αποτελούν το κλασικό άνθρωπο του καναπέ δηλαδή αυτού που αδιαφορεί για οτιδήποτε συλλογικό . Ορίστε λοιπόν μια ακόμη άποψη απο κάποιον που συνειδητά διαφέρει από την παραπάνω κατηγορία νεοελλήνων. Τρείς ερμηνείες φαίνεται να εξηγούν  την ένταση και την έκταση των επεισοδίων. Αναφέρονται σε μια γενικευμένη λαϊκή αγανάκτηση για ότι πάει στραβά στην χώρα , στις περιορισμένες προοποτικές των νέων και την αντίδραση τους στην κρατική καταστολή, στην κυβερνιτική απόφαση να αποσύρει ουσιαστικά την αστυνομία με την πρόφαση της δημιουργίας έντασης. Πιστευώ ότι η ένταση και η έκταση των αντιδράσων οφείλονται σε ένα μείγμα των δύο πρώτων  και εκδηλωνόταν με αφορμή το τρίτο στοιχείο. Διαβάζω και βλέπω στα ΜΜΕ να μιλούν για κατάρρευση του κράτους δικαίου, κύριοι δεν το κατέστρεψε η εξέγερση το κράτος δικαίου αλλά έγινε ακριβώς γιατί αυτό δεν υπάρχει. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το κράτος πρέπει να προστατεύει τους πολίτες και τις περιουσίες τους και πως για να επιτευχθεί αυτό αν χρειαστεί ας κληθεί ο στρατός στους δρόμους υπερ τάξεως και κοινωνικής ειρήνης όπως συνηθίζει να κατονομάζει την καταστολή το αστικό κράτος. Κύριοι η μεγάλη πλειοψυφεία των εξεγερμένων δεν ζητά κάτι διαφορετικό παρά το κράτος να φροντίζει για τους πολίτες και τις περιουσίες, δημόσιες και ιδωτικές αλλά επειδή συνειδητοποιήσαμε ότι το συγκεκριμένο ως πολίτες μπορεί σε μιαάτυχη στιγμή να μας σκοτώσει και φροντίζει τις περιουσίες μας με το παραπάνω ιδιωτικές –φωτίες 2007 , δημόσιες –ομόλογα , βατοπέδι και χρηματιστήριο για αυτό βγήκαμε στους δρόμους!

Η έννοια βία ήρθε στο επίκεντρο της επίσημης επικαιρότητας λόγω της έκτασης που πήρε και του βαθμού που εισχώρησε στην καθημερινότητα μας . Τα ΜΜΕ και οι θεσμικοί παράγοντες κατηγορούν την εξέγερση του Δεκέμβρη ότι δεν έχει να δώσει λύσεις και ότι οι βανδαλισμοί, το πλιάτσικο και οι φωτιές , η βία δεν είναι λύση και δεν δικαιολογείται παρόλα τα παραπάνω κακώς κείμενα της κοινωνίας και του οικονομικο-πολιτικού συστήματος. Ορίστεη απάντηση μου σε αυτό το κατηγορώ , βεβαίως και δεν είναι λύση , δεν αποτελεί εξ ορισμού λύση η βία της εξέγερσης αλλά συνέπεια και μεταξύ λύσης και συνέπειας υπάρχει μεγάλη διαφορά. Είναι λοιπόν συνέπεια της σάπιας από ηθικές αξίες και θεσμούς κοινωνίας , είναι συνέπεια της ολιγαρχικής οικογενειοκρατίας και όχι της προεδρευομένης δημοκρατίας, είναι συνέπεια του αναξιόπιστου αναποτελεσματικού πολιτικου συστήματος , είναι συνέπεια των πράξεων σας και άρα το ίδιο ,ακριβώς, παράλογη! Η βία είναι στοιχείο της έννοια έξέγερσης , η γενικευμένη βία της εξέγερσης ενώ η διοχετευμένη σε στόχους και με ιδεολογικό υπόβαθρο της επανάστασης. Μην ταράζεστε η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν θα μετατραπεί σε επανάσταση διότι τα αίτια της είναι κυρίως κοινωνικά που δύσκολα μετατρέπονται σε πολιτικά σε μια εξέγερση καθώς αυτές γίνονται αυθόρμητα από πολλούς χωρίς ιδιαίτερη οργάνωση ενώ αντίθετα οι επαναστάσεις ξεκινούν οργανωμένα από λίγους και κινητοποιούν τους πολλούς.   

Τέλος θέλω να αναφερθώ στη μικρή αλλά ουσιώδη προσφορά της εξέγερσης στην κοινωνία .Θεωρώ πως κατάφερε να ταρακουνήσει συθέμελα την νοοτροπία και το ίδιο το κατεστημένοτου συστήματος , έδωσε το μήνυμα στην πολιτική και θεσμική ηγεσία της χώρας ότι το μέλλον της κοινωνίας χαντακώνεται ,αδικείται αλλά ταυτόχρονα είναι πρόθυμο και ικάνο να διαβεί τον δρόμο της επανάστασης. Πέτυχε να προβληματίσει ολόκληρη την κοινωνία , ακόμα και τους αδιάφορους καναπεδόβιους μοντέρνους αστούς. Κατά την διάρκεια και μετά την εξέγερση η κοινωνία πλησίασε όσο ποτέ τον καθρέπτη στον οποίο θα μπορούσε να δει το πραγματικό πρόσωπο της .

Δεν γνωρίζω αν θα χαρακτηριστεί επίσημα ιστορικό γεγόνος , γνωρίζω όμως αυτό , πως για την γενιά μου αποτελεί ιστορικό σημείο πάλης , πως ήταν ότι πιο όμορφο έχω ζήσει γιατί είδα τους συμπολίτες μου να προβληματίζονται ,ο καθένας με τον δικό του τρόπο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου