Συνδικαλισμός είναι η μορφή συλλογικής δράσης για την υπεράσπιση και βελτίωση των συνθηκών εργασίας σε οποιονδήποτε τομέα τόσο στο εργοστάσιο , το ωαυπηγείο τον αγρό όσο και στο γραφείο ή το πανεπιστήμιο. Ο συνδικαλισμός ως έννοια πρέπει να υπάρχει οπουδήποτε δημιουργούνται σχέσεις εξουσίας- εξουσιαζόμενου, οπουδήποτε υπάρχει ιεραρχία το αντίβαρο της είναι ένα συνδικαλιστικό όργανο δημιουργημένο από τους υφισταμένους κάθε τομέα και κάθε επιπέδου της οικονομίας. Αποτελεί τον θεμέλειο λίθο της αρμονικής συνύπαρξης σχέσεων κυριαρχίας και κοινωνικών σχέσεων και το δικαστήριο κάθε εξουσιαστικής αυθερεσίας, αυτός είναι ο ρόλος του και μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως προς την αντιπροσώπευση των εκάστοτε συνδικαλιζομένων. Για να πετύχει τους σκοπούς του και τον ρόλο του ,θεωρώ απαραίτητα τα παρακάτω χαρακτηριστικά. Πρώτον γεννιέται ως ανεξάρτητο όργανο απ’ οποιονδήποτε εξωτερικό παράγοντα ,αποτελείται και ιδρύεται από μέλη μόνο του επιπέδου που αντιπροσωπεύει ώστε να υπάρχει ομοιογένεια στόχων και προβλημάτων. Δεύτερον ο συνδικαλιστής αυτοβούλως εντάσσεται στο όργανο αντιπροσώπευσης και γνωρίζοντας τι αυτό αντιπροσωπεύει , γνωρίζει επίσης τις υποχρεώσεις που έπονται της επιλογής του και αυτό με στόχο την δημιουργία ενός μικρού ή μεγάλου μεν αλλά ενωμένου και αραγούς μετώπου. Τρίτον δεν νοείται ο συνδικαλιστής χ να έχει περισσότερα προνόμια από τον συνδικαλιστή y αυτό δημιουργεί ιεραρχική δομή στο συλλογικό όργανο και καταστρέφει την δύναμη και την ιδιότητα αντιβάρου που προ είπα , εκτός αν δημιουργηθεί συνδικαλισμός μέσα στον συνδικαλιστικό όργανο, το αποτέλεσμα είναι ολέθριο αφού αν (Ν) η δύναμη του συνδικαλιστικού αρχικού οργάνου τότε η πραγματική δύναμη του με ύπαρξη συνδικαλισμού δευτέρου βαθμού είναι Ν/2 ή Ν/3 ή …Ν/Ζ όπου Ζ οι φραξιές μέσα στο συνδικαλιστικό όργανο.
Το συνδικαλιστικό όργανο πρέπει να λειτουργεί ομόφωνα χωρίς ιεραρχία, η οποία συν των άλλων , μπορεί να υποκύψει σε πειρασμούς ή πιέσεις εξωτερικών παραγόντων. Ανεξάρτητο λοιπόν και συλλογικά διοικούμενο με ισότητα στο εσωτερικό του. Ένα τέταρτο στοιχείο είναι ότι ο εργαζόμενος συνδικαλιστής κατέχει και τις δύο ιδιότητες καθώς η μια δημιουργείται από την άλλη, πως μπορεί να είσαι συνδικαλιστής χωρίς να είσαι εργαζόμενος, πως θα αντιπροσωπεύσεις άμεσα, χωρίς να ζήσεις τα προβλήματα και τις ανησυχίες της καθημερινότητας. Ο συνδικαλιστής που αποκόπτεται από την εργασία του αποκόπτεται και από τον ρόλο του ως συνδικαλιστής και το μόνο που κάνει είναι δημόσιες σχέσεις! Τα συνδικαλιστικά όργανα πρέπει να είναι ανεξάρτητα πλήρως από τους κομματικούς μηχανισμούς , ναι στις συμμαχίες όχι σε κάθε είδος σύνδεσης .Οφείλουμε να καταργήσουμε τα παρόντα συνδικαλιστικά όργανα και να δημιουργήσουμε καινούρια ανεξάρτητα και αραγή μέτωπα, ώστε να αντιμετωπίσουμε την επίθεση των οικονομικών παραγόντων στα συμφέροντα μας , καμία συμμέτοχη σε όργανα που δεν ελέγχονται συλλογικά καθ’ όλη τη διάρκεια της δράσης τους , όχι στην δημιουργία νέων αρχόντων-παραγόντων μέσω της ιεραρχίας, την εξουσία της οποίας εξανθρωπίζουμε! Οργάνωση και συμμετοχή σε νέα όργανα , σύγκρουση με την αυθαιρεσία της εξουσίας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου