Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο

Μετά από 4 χρόνια φοίτησης σε μια από τις σχολές ενός ελληνικού πανεπιστημίου , ορίστε τα συμπεράσματα και μερικές σκέψεις μου γι’ αυτό. Το πανεπιστήμιο ως θεσμός έχει μια ενεργητική σχέση με το Κράτος και την ελληνική κοινωνία , ποια σχέση θα όφειλε να έχει και ποια έχει? Η ανώτατη εκπαίδευση χρησιμοποιείται από το τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ως μέσο ανάπτυξης των τοπικών οικονομιών, υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα περιφερειακών τμημάτων των οποίων η ζήτηση δεν επαρκεί για να δικαιολογήσει την λειτουργία  τους, υπάρχουν επιστημονικά αντικείμενα όπως ο τομέας των οικονομικών σπουδών , της φυσικής και των μαθηματικών  επιστημών για τα οποία υπάρχουν τμήματα σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη της  χώρας , υπάρχουν τμήματα όπως η θεολογική των οποίων ο αριθμός εισακτέων κάθε χρόνο υπερκαλύπτει την ζήτηση αποφοίτων, τα παραπάνω είναι λίγα απο τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανώτατη εκπαίδευση και που γεννούν προβλήματα και στην κοινωνία.. Αρνούμαι λοιπόν να πιστέψω , όσο και αν προσπαθούν , ότι οι πολλοί υπουργοί παιδείας που πέρασαν κατά καιρούς ήταν τόσο ηλίθιοι που να μην αντιλαμβάνονται τα παραπάνω προβλήματα και καταλήγω στο γεγονός οτι διαχρονικά δεν υπήρξε η πολιτική βούληση να επιλυθούν αυτά. Έκαστος υπουργός φέρει ευθύνη για την σημερινή κατάσταση και πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίσουν την δειλία τους.

Για να κατανοήσουμε τα προβλήματα σε βάθος, πρέπει να περάσουμε από την επιφάνεια στο εσωτερικό των προβληματων ,απο την ύπαρξη τους στα αίτια τους. Ας εξετάσουμε το πανεπιστήμιο ως χώρο ,ως χώρος τα Α.Ε.Ι. αποτελούν έναν ελεύθερο χώρο όπου οι ιδέες κινούνται ελεύθερα ,υπάρχει συνεχής πολιτική τριβή, ο νέος και η νέα που εισάγονται μπαίνουν ταυτόχρονα σε έναν καινούργιο ρόλο , αυτό του πολίτη της κοινωνίας και του τεχνοκράτη –επιστήμονα. Αυτός πιστεύω πως είναι ο ρόλος που πρέπει να επιτελούν τα πανεπιστήμια σε μια υγιή κοινωνία. Τέλος τα πανεπιστήμια ως χώρος είναι αυτός από τον οποίο γεννιέται το μέλλον της κοινωνίας, το μέλλον ως σύνολο των εννοιών πολιτική ,αισθητική, ηθική και επιστήμη. Στο ερώτημα ,γιατί το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν επιτελεί κανένα απο τους παραπάνω ρόλους ; Η απάντηση δίνεται από την μελέτη της χρονικής ιστορικότητας του. Τα ο πανεπιστήμιο ως σύγχρονος θεσμός και με τον τρόπο που λειτουργεί μας προέκυψε από τις κοινωνικο-πολιτικές ζυμώσεις των μεταπολιτευτικών χρόνων γι’ αυτό τον λόγο υπηρετεί μόνο τα συμφέροντα της μεταπολιτευτικής ελίτ (Πασοκ- Νδ-προεκλογικοί και μετεκλογικοί χειροκροτητές, καθεστωτικοί και μη κεφαλαιοκράτες ), τι συμφέροντα έχουν όλοι αυτοί? Κομματικοποίηση ή άγνοια λόγω απέχθειας και βάσιμης αηδίας  την κάθε φορά νέας γενιάς ώστε η μελλοντική μεσσαία τάξη που αποτελεί την εν  δυνάμη ανεξάρτητη- επικίνδυνη πολιτική συνείδηση της κοινωνίας από την στιγμή της διαμόρφωσης της πολιτικής συνειδήσεως να υποτάσσεται άμεσα ή έμμεσα στο μεταπολιτευτικό σύστημα, στις ηθικές αξίες και στις συνήθεις πρακτικές του (κατανάλωση, ψυχαγωγία, ρουσφετολογία, φυγοπονία, δημόσιες σχέσεις κτλ). Η μεταπολιτευτική ελίτ αυτό που θέλει να αποφύγει είναι η διαμόρφωση μιας μεσαίας τάξης με υγιή πολιτική συνείδηση (δεξιά ή αριστερά) και με συνείδηση υπεύθυνου πολίτη που ως ενεργό μέλος της κοινωνίας δεν θα άφηνε να συνεχιστεί το πανηγύρι που κρατά από το 1975 και μετά. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που τα ελληνικά πανεπιστήμια υποβαθμίζονται εσκεμμένα.